7.png)
اولین چیزی که باعث می شود تا لوله های مانیسمان را از لوله های درزدار باز شناسیم سطح روی لوله های مانیسمان است که سطحی یک دست و صاف و صیقلی و بدون آثار جوشکاری و درز دارد. لذا این ویژگی که اتصالات جوش در آن وجود ندارد باعث می شود تا مقاومت آن در برابر ضربه و حرارت و فشار و... از نوع لوله درزدار که محل اتصالات جوش دارد به مراتب بیشتر باشد.
همچنین لوله مانیسمان به جهت مکانیزم ساختش که به ایجاد لوله بدون درز و جوشکاری انجامیده و مقاومت بیشتری ایجاد کرده از لوله درزدار گران تر است. بر این اساس لوله مانیسمان نیز نوعی لوله است که به صورت یکنواخت تولید می گردد و آثار درز و جوشکاری بر روی سطح آن دیده نمی شود.
فرآیند تولید لوله مانیسمان به گونه ای است که باعث می شود شاهد درز و جوشکاری در روند تولید این لوله نباشیم. قبل از همه چیز شمش هایی که از جنس فولاد هستند در اندازه مورد نظر برش داده شده و درون کوره آتش تا دمای ۱۳۰۰ درجه سانتیگراد حرارت داده می شوند. سپس با استفاده از شلیک نوعی سمبه به سمت شمش فولادی حرارت دیده شده، داخل آن را سوراخ می کنند. در این فرآیند ممکن است لوله کمی تاب گرفته باشد که پس از درآوردن سمبه از داخل آن، توسط ابزارهای دقیق کامپیوتری تست و صاف می شود. البته روش های معمول دیگری هم با استفاده از ریخته گری به دو صورت ریخته گری پوششی و ریخته گری گریز از مرکز برای ساخت لوله مانیسمان وجود دارد.
تا قبل از اینکه لوله مانیسمان مورد استفاده قرار بگیرد غالب لوله ها به صورت درزدار عرضه می شدند که عموما برای استفاده در بسیاری از امور مناسب بودند اما با گسترش صنایع و استفاده روزافزون از مواد سیال مختلف که بعضا شیمیایی بودند یا تحت فشار می بایست انتقال داده می شدند، نیاز به لوله های مقاوم تر و غیر آسیب پذیر تر بود. لذا لوله مانیسمان که بدون درز و جوشکاری تولید می شد و مقاومت بسیار بالایی هم داشت مورد استفاده قرار گرفت و امروز در خطوط صنایع دارویی و غذایی، نفت و گاز، خطوط فشار قوی و... به کار برده می شود.